ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
Άδεια τσιγάρων σε γυναίκα εκδότη
Β. Αναγνωστόπουλος και Φ. Αλεξάκος κοντραρίστηκαν στο Νομαρχιακό Συμβούλιο με αφορμή μια άδεια πώλησης τσιγάρων που έδωσε η Νομαρχία στην σύζυγο του εκδότη της εφημερίδας «ΝΕΟΣ ΑΓΩΝ» κ. Αριστέα Αλεξίου
Η άδεια ανακλήθηκε μετά από θόρυβο που προκάλεσε η υπόθεση αυτή στην πόλη της Καρδίτσας
Τι ειπώθηκε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο το βράδυ της Τρίτης
Τι ισχύει για αυτές τις άδειες, σύμφωνα με το Τμήμα Εμπορίου
Β. Αναγνωστόπουλος και Φ. Αλεξάκος κοντραρίστηκαν στο Νομαρχιακό Συμβούλιο με αφορμή μια άδεια πώλησης τσιγάρων που έδωσε η Νομαρχία στην σύζυγο του εκδότη της εφημερίδας «ΝΕΟΣ ΑΓΩΝ» κ. Αριστέα Αλεξίου
Η άδεια ανακλήθηκε μετά από θόρυβο που προκάλεσε η υπόθεση αυτή στην πόλη της Καρδίτσας
Τι ειπώθηκε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο το βράδυ της Τρίτης
Τι ισχύει για αυτές τις άδειες, σύμφωνα με το Τμήμα Εμπορίου
Μία περυσινή απόφαση του Νομάρχη Καρδίτσας κ. Φώτη Αλεξάκου προκάλεσε τη «διαμάχη» ανάμεσα στον ίδιο και στον πρώην Νομάρχη κ. Βασίλη Αναγνωστόπουλο. Η «κόντρα» ξέσπασε στην συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συνεδρίου της Τρίτης 29/6/2010, όταν ο κ. Αναγνωστόπουλος με ερώτησή του ζήτησε από τον κ. Αλεξάκο να εξηγήσει με ποια κριτήρια ενέκρινε άδεια πώλησης καπνού στην σύζυγο εκδότη της εφημερίδας «ΝΕΟΣ ΑΓΩΝ», κυρίας Αριστέας Αλεξίου, η οποία τελικά ανακλήθηκε ένα σχεδόν χρόνο μετά. Η εν λόγω άδεια έχει έκτοτε προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, με αποκορύφωμα την «κόντρα» τέως και νυν Νομάρχη στο Ν.Σ. της περασμένης Τρίτης.
Η ερώτηση που προκάλεσε την ακύρωση της άδειας
Ο κ. Αναγνωστόπουλος θεώρησε αυτήν την αδειοδότηση «προϊόν πιέσεων από τον εκδότη προς τον κ. Αλεξάκο». Συγκεκριμένα, στην προφορική του ερώτηση, ο τέως Νομάρχης είπε μεταξύ άλλων: «Ο κ. Αλεξάκος έδωσε άδεια πώλησης καπνού εντός αστικής ζώνης σε άτομο με μεγάλη οικονομική επιφάνεια και μάλιστα χωρίς καν να διαθέτει κατάστημα πώλησης. Πιστεύω ότι η κ. Αλεξίου και ο σύζυγός της είναι από τα ισχυρότερα οικονομικά ονόματα στην Καρδίτσα και δεν αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό του κ. Αλεξάκου, κατά τη στιγμή της έγκρισης της άδειας. Στα οχτώ χρόνια της δικής μου θητείας ως Νομάρχης δεν υπέκυψα ποτέ σε πιέσεις, από όπου κι αν προήλθαν αυτές».
Ο κ. Αναγνωστόπουλος υποστήριξε ακόμη ότι η κ. Αλεξίου δεν πληρεί καμία απολύτως προϋπόθεση από αυτές που ζητά η σχετική νομοθεσία. «Κατηγορεί» δηλαδή τον κ. Αλεξάκο ότι παρατύπησε ή εν πάση περιπτώσει δεν ακολούθησε κατά γράμμα την κείμενη νομοθεσία.
Σε άλλο σημείο της συνεδρίασης, ο κ. Αναγνωστόπουλος απάντησε σε ισχυρισμό του νυν Νομάρχη ότι «επί των δικών του ημερών είχαν δοθεί 30 τέτοιες άδειες, ενώ σήμερα επί θητείας Αλεξάκου μόλις 24», λέγοντας πως «μπορεί να δόθηκαν 6 παραπάνω σε οκτώ χρόνια θητείας του απ’ ότι στα τεσσερα χρόνια του κ. Αλεξάκου, αλλά καμία από αυτές δεν ανακλήθηκε ποτέ και καμία δεν προκάλεσε τόσο ντόρο, αφού όλες ήταν νομιμότατες και πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις που θέτει η νομοθεσία».
Να διευκρινίσουμε βεβαίως ότι σήμερα αυτή η συγκεκριμένη άδεια δεν ισχύει. Έχει επισήμως ανακληθεί, με το αιτιολογικό ότι η κ. Αριστέα Αλεξίου δεν λειτούργησε ποτέ το κατάστημα που είχε δηλώσει ως έδρα, ώστε να αδειοδοτηθεί. Το κατάστημα θα λειτουργούσε επί των οδών Καποδιστρίου & Κολοκοτρώνη και θα είχε τη μορφή Μίνι Μάρκετ. Η άδεια ανακλήθηκε στις 25 Ιουνίου 2010, ενώ είχε εκδοθεί τον Αύγουστο του 2008!!!
Η άποψη του νυν Νομάρχη κ. Αλεξάκου στο Ν.Σ.
Ο κ. Αλεξάκος απάντησε άμεσα στο ερώτημα του κ. Αναγνωστόπουλου, λέγοντας ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως παρατυπία ή ακόμα χειρότερα, παρανομία. Όλα έγιναν όπως ακριβώς το προβλέπει ο νόμος. Κάποιος ζήτησε άδεια πώλησης καπνού, κατέθεσε αίτηση, εξετάσαμε τα δικαιολογητικά και βάση αυτών ην εγκρίναμε. Δεν μα ενδιέφερε ποιος έκανε την αίτηση, αν δηλαδή ήταν πλούσιος ή φτωχός. Είχαμε μία αίτηση, είχαμε κάποιες αδιάθετες κι απλά κρίθηκε σκόπιμο να εγκριθεί. Αυτό είναι όλο.
Αργότερα βεβαίως, όταν διαπιστώσαμε ότι το δηλωθέν ως έδρα κατάστημα τύπου Μίνι Μάρκετ δεν λειτούργησε ποτέ, ανακαλέσαμε αμέσως την παραπάνω άδεια, αφού ούτως ή άλλως ήταν ανενεργή. Θεωρώ ότι είναι τουλάχιστον άστοχος όλος αυτός ο θόρυβος».
Τι δήλωσε στην Αλήθεια ο κ. Αλεξάκος
Αναζητήσαμε τον κ. Αλεξάκο για να του θέσουμε κάποια ερωτήματα γύρω από αυτό το θέμα. Ζητήσαμε απλά να μας εξηγήσει την διαδικασία που ακολουθήθηκε από την στιγμή της κατάθεσης της αίτησης, μέχρι και την στιγμή της έγκρισής της.
Ο κ. Αλεξάκος τόνισε ότι «η άδεια για την οποία ξέσπασε όλος αυτός ο θόρυβος, αφορά τις λεγόμενες Ιδιωτικές Άδειες κι όχι τις Άδειες Περιπτέρων. Κάθε χωριό ή πόλη δικαιούται μία άδεια πώλησης καπνού, ανά (περίπου) 400 κατοίκους. Στην Καρδίτσα αυτή η αναλογία επιτρέπει περίπου 88 άδειες. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, θα πρέπει να έχουν δοθεί συνολικά 77 ή 78, άρα θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 10 άδειες αδιάθετες.
Η σύζυγος του κ. Αλεξίου ζήτησε άδεια πώλησης καπνού κι εφόσον υπάρχει αυτό το κενό των 10 αδειών, θεωρήθηκε δόκιμο να εγκριθεί. Δεν υπήρξε καμία πίεση και κυρίως δεν θεωρήθηκε προνόμιο η κοινωνική θέση του συζύγου της. Η αίτηση έγινε από την κ. Αριστέα Αλεξίου και με αυτήν είχαμε να κάνουμε εμείς. Ο σύζυγός της δεν παρενέβη ποτέ στην όλη διαδικασία».
Σε αυτό που ουσιαστικά επέμενε ο κ. Αλεξάκος και ζήτησε να ξεκαθαρίσει μέσα από το ρεπορτάζ μας, ήταν ότι «δεν στερήθηκε κάποιος ανάπηρος πολέμου, πολύτεκνος, ΑμεΑ ή άλλος δικαιούχος την συγκεκριμένη άδεια, για την πάρει η κ. Αλεξίου. Δεν μιλάμε για άδεια περιπτέρου, αλλά για άδεια πώλησης σε χώρο μέσα σε υπάρχων κατάστημα. Εάν το όριο των 88 αδειών είχε ήδη καλυφθεί, δεν θα εγκρινόταν εξ αρχής η άδεια στην κ. Αλεξίου και το κυριότερο, δεν θα αφαιρούνταν ποτέ η άδεια κάποιου άλλου για να δοθεί στην εν λόγω κυρία, επειδή φέρει το επίθετο που φέρει. Με δεδομένο το κενό (περίσσευμα) των 10 άδειών και μόνο την εγκρίναμε. Που και πότε λοιπόν ασκήθηκαν οι υποτιθέμενες πιέσεις από τον εκδότη;»
Όσον αφορά τώρα την μετέπειτα ακύρωση της συγκεκριμένης άδειας, ο κ. Αλεξάκος ξεκαθάρισε ότι «αυτό έγινε διότι το συγκεκριμένο κατάστημα δεν λειτούργησε ποτέ, άρα δεν υπήρχε λόγος να είναι σε ισχύ μια ανενεργή άδεια. Ούτε για να την εγκρίνουμε δεχτήκαμε κάποιου είδους πίεση, ούτε για να την ανακαλέσουμε. Νόμιμα τη δώσαμε, νόμιμα την ακυρώσαμε».
Σχετικά με το χρόνο που μεσολάβησε από την έγκριση ως την ανάκληση, διευκρίνισε ότι «αυτό οφείλετε στο ότι η Νομαρχία δεν έχει μηχανισμό ελέγχου των αδειών. Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η πιθανότητα να υπάρχουν άδειες πώλησης καπνού που παραμένουν ανενεργές, διότι οι κάτοχοί τους έκλεισαν στην πορεία τα καταστήματά τους ή απεβίωσαν, αλλά δεν το δήλωσαν οι οικείοι τους έγκαιρα. Συνήθως το διαπιστώνουμε αρκετό καιρό μετά, με αποτέλεσμα να τις ανακαλούμε».
Τι ισχύει για την έκδοση άδειας πώλησης καπνού
Επειδή μπορεί να θεωρηθεί ότι τόσο ο πρώην Νομάρχης, όσο και ο νυν, εξηγούν το ζήτημα από την δική τους σκοπιά, θεωρήσαμε σκόπιμο να ψάξουμε να βρούμε τι προβλέπει η Ελληνική νομοθεσία για αυτού του τύπου τις άδειες.
Θεωρήσαμε ότι ο πλέον αρμόδιος για να μας δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις της νομοθεσίας, είναι ο κ. Χρήστος Ράντης, ο οποίος είναι Προϊστάμενος του Τομέα Περιπτέρων του Τμήματος Εμπορίου.
Ο κ. Ράντης μας είπε ότι «η αίτηση αδειοδότησης της κ. Αλεξίου για λειτουργία καταστήματος πώλησης καπνού, κατατέθηκε στη Νομαρχία και κατ’ επέκταση στο Τμήμα του, τον Αύγουστο του 2009, μαζί με όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δήλωσε η ίδια, το σημείο πώλησης θα ήταν εντός καταστήματος Μίνι Μάρκετ (ψιλικατζίδικο δηλαδή) επί των οδών Καποδιστρίου και Κολοκοτρώνη. Εφόσον υπήρχε το περιθώριο των δέκα περίπου αδειών, θεωρήθηκε σκόπιμο να εγκριθεί η αίτησή της.
Όταν όμως, με την πάροδο περίπου ενός έτους (ίσως και λίγο λιγότερο) διαπιστώθηκε ότι τέτοιο κατάστημα δεν λειτούργησε ουσιαστικά ποτέ, ακυρώσαμε την πρώτη απόφαση και ανακαλέσαμε την άδεια. Όλη αυτή η διαδικασία είναι σύνηθες φαινόμενο σε όλη τη χώρα κι όχι μόνο στην πόλη μας. Εφόσον αυτός που κάνει την αίτηση πληρεί τις προϋποθέσεις που απαιτεί η νομοθεσία μας, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να εγκρίνουμε την αίτηση. Όπως είμαστε υποχρεωμένοι να ακυρώσουμε κάποια άδεια, όταν διαπιστώνουμε ότι δεν τηρείται η προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία».
Ο κ. Ράντης ξεκαθάρισε ότι «και κατά την εξέταση της αίτησης της κ. Αλεξίου για αδειοδότηση, αλλά και κατά ην ακύρωση της άδειας, τα πάντα ήταν σύννομα. Ορθώς δόθηκε η άδεια αρχικά και ορθώς ακυρώθηκε στην πορεία. Στις λεγόμενες ιδιωτικές άδειες δεν απαιτείται να είναι κάποιος παλιός πολεμιστής ή ΑμεΑ ή κάτι άλλο παρόμοιο. Το κύριο κριτήριο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να μην είναι το νέο κατάστημα δίπλα, απέναντι ή έστω κοντά σε άλλο υπάρχον κατάστημα, για να αποφεύγεται ο ανταγωνισμός. Εννοείται φυσικά πως αν έχουμε δύο αιτήσεις ταυτόχρονα και ο ένας είναι ΑμεΑ ή κάτι σχετικό κι ο άλλος υγιέστατος, θα εγκριθεί ο πρώτος.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση τώρα της κ. Αλεξίου, είχαμε το κενό των δέκα περίπου αδιάθετων αδειών, δεν υπήρχαν εκείνο το διάστημα άλλες αιτήσεις, έτσι κρίθηκε σκόπιμο να δοθεί η έγκριση. Το ότι η κ. Αλεξίου δεν λειτούργησε ποτέ το κατάστημά της από τότε, δεν ήταν δική μας αρμοδιότητα. Αυτός ήταν εξάλλου και ο λόγος που ανακαλέσαμε την άδεια».
Τι μας είπαν για ανάλογες περιπτώσεις από άλλη Νομαρχία της Θεσσαλίας
Για να δούμε αν το όλο σκεπτικό της δικής μας Νομαρχίας είναι σύννομο, θέσαμε τα ίδια ερωτήματα και στο Τμήμα Εμπορίου της Νομαρχίας Μαγνησίας, για να δούμε πως ενεργούν εκεί σε ανάλογες περιπτώσεις. Η αρμόδια υπάλληλος που μιλήσαμε μαζί της, ξεκαθάρισε ότι εάν υπάρχει σε εκκρεμότητα έστω και μία άδεια που δεν γίνεται χρήση της, δεν μπορούν να εγκριθούν νέες.
Δηλαδή η νομοθεσία λέει ρητά ότι εάν κάποιος ιδιώτης καταθέσει αίτηση για άδεια, η Νομαρχία πρέπει πρώτα να ελέγξει εάν υπάρχει κάποια ενεργή άδεια, την οποία ο ιδιοκτήτης της δεν μπορεί να την χειριστεί και να ενημερωθεί αυτός που κάνει την αίτηση. Εάν δεν ενοικιαστεί η υπάρχουσα αχρησιμοποίητη άδεια, δεν εκδίδονται νέες.
Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Έστω ότι κάποιος ηλικιωμένος έχει άδεια περιπτέρου ή «ψιλικατζίδικου» και λόγω ηλικίας αδυνατεί να εργαστεί. Ενημερώνει λοιπόν ότι ψάχνει για ενοικιαστή. Όσο καιρό η άδεια παραμένει αδιάθετη, καμία Νομαρχία της χώρας δεν μπορεί να εκδώσει καινούργια άδεια. Αντιθέτως, είναι υποχρεωμένη να ενημερώσει αυτόν που έκανε την αίτηση ότι υπάρχει κάποια άδεια, ώστε αυτός που κάνει την αίτηση να κινηθεί προς αυτήν την άδεια».
Αποκλειστικά στην περίπτωση των ιδιωτικών αδειών, θα πρέπει αυτός που κάνει την αίτηση να έχει ήδη (προσέξτε: ήδη) κάποιο χώρο όπου λειτουργεί το κατάστημά του, για να στεγάσει το τμήμα πώλησης καπνού. Και δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση στο κατάστημα αυτό να υπάρχουν φαγώσιμα ανακατεμένα με τον καπνό και τα τσιγάρα. Ή το ένα θα υπάρχει ή το άλλο δηλαδή. Και τα δύο ταυτόχρονα στον ίδιο χώρο απαγορεύονται».
Δηλαδή η νομοθεσία λέει ρητά ότι όταν κάποιος καταθέτει αίτηση δεν θα πρέπει α) να υπάρχει εκκρεμή αδιάθετη (ξενοίκιαστη) άδεια και β) τα προϊόντα καπνού δεν θα πρέπει να είναι σε άμεση επαφή με φαγώσιμα (τρόφιμα). Επιπλέον, αυτός ή αυτή που κάνει μια αίτηση, δεν θα πρέπει να έχει κάποια άλλη εργασία και δεν θα πρέπει να είναι ασφαλισμένος/νη σε άλλο ταμείο. Αν δηλαδή δουλεύει ήδη κάπου αλλού ή παίρνει σύνταξη από κάποιο ταμείο (πχ ΙΚΑ) δεν δικαιούται να κάνει αίτηση. Κυρίως όμως θα πρέπει να υπάρχει ήδη το κατάστημα μέσα στο οποίο θα στεγαστεί ο χώρος πώλησης καπνού.
Η ανταπάντηση του κ. Ράντη
Θέσαμε αυτά τα στοιχεία που είπαν από τον Βόλο υπόψιν του κ. Ράντη και τα επιβεβαίωσε εν μέρη. Δηλαδή επιβεβαίωσε το δύο πρώτα θέματα, όχι όμως και το τρίτο που αφορά την ήδη ύπαρξη καταστήματος ως υποχρεωτική, ενώ δήλωσε άγνοια για την οικονομική κατάσταση της κ. Αλεξίου.
Αναλυτικά ο κ. Ράντης υποστήριξε ότι καθ’ όλο το 2009 αλλά και το διάστημα που διανύθηκε μες το 2010, δεν υπήρξαν εκκρεμότητες με ξενοίκιαστες άδειες. Κυρίως την περίοδο που έκανε την αίτηση η κ. Αλεξίου, δεν υπήρξε τέτοιο κώλυμα. Όσον αφορά το 2ο θέμα, η ίδια είχε βεβαιώσει στην αίτησή της ότι τα τσιγάρα θα βρίσκονταν σε ξεχωριστό χώρο και δεν θα είχαν άμεση επαφή με τρόφιμα. Στο τρίτο θέμα όμως διαφώνησε, υποστηρίζοντας ότι «το Τμήμα Εμπορίου δεν έχει καμία υποχρέωση να ελέγξει εάν υπάρχει ή όχι κατάστημα με ενεργή άδεια λειτουργίας κι αν πληρεί τις κτιριακές προϋποθέσεις. Αυτό είναι αρμοδιότητα άλλων φορέων (ΤΕΒΕ, Πολεοδομία, Πυροσβεστική κτλ). Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να ελέγξουμε την αίτηση και μόνο. Τμήμα Εμπορίου είμαστε, όχι Τμήμα Κτιρίων ή κάτι άλλο.
Τέλος, το αν αυτός ή αυτή που κάνει μια αίτηση είναι φτωχός ή πλούσιος, δεν είναι κριτήριο για το Τμήμα Εμπορίου. Δεν έχει περισσότερες να εγκριθεί η αίτηση ενός πλουσίου εις βάρους ενός φτωχού, ακριβώς επειδή είναι πλούσιος. Δεν είναι κριτήριο η οικονομική και κοινωνική θέση κάποιου. Ο νόμος θέτει κάποιες προϋποθέσεις κι αυτές ισχύουν για όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως. Ακόμα και να το θέλαμε κάποια Τμήματα να εγκρίνουμε άδειες κατ’ επιλογήν, ο νόμος είναι συγκεκριμένος και ισχύει εξίσου για όλους».
Ξεκάθαρες απαντήσεις…
Έτσι έχει λοιπόν αυτή η υπόθεση που εδώ και μέρες είναι θέμα συζήτησης στην πόλη της Καρδίτσας. Από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι κάποιοι χαρακτήρισαν την έγκριση της άδειας «σκανδαλώδη». Άλλοι θεώρησαν ότι καλώς εγκρίθηκε. Κάποιοι έκαναν λόγο για «πιέσεις» κάποιου εκδότη προς τον Νομάρχη. Το τι πραγματικά συνέβη στην υπόθεση το αφήνουμε στην κρίση σας.
Να διευκρινίσουμε ότι το όνομα της αιτούντος κυρίας Αριστέας Αλεξίου αναφέρθηκε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο από τον πρώην Νομάρχη κ. Αναγνωστόπουλο, κάτι που άκουσαν και όλοι όσοι παρακολουθούν το Νομαρχιακό Συμβούλιο, είτε ζωντανά, είτε μέσω του Ίντερνετ.
Εμείς έχουμε στη διάθεσή μας το βίντεο από αυτήν την συνεδρίαση και συγκεκριμένα, το τμήμα που αφορά το ζήτημα της συγκεκριμένη ερώτηση του κ. Αναγνωστόπουλου.
Αυτό που κρατάμε από την υπόθεση αυτή, είναι ότι καλά θα κάνουν οι αιρετοί να είναι λιγότερο ενδοτικοί σε πιέσεις, ακόμη και ανθρώπων που έχουν στα χέρια τους την δύναμη του τύπου.
Η ερώτηση που προκάλεσε την ακύρωση της άδειας
Ο κ. Αναγνωστόπουλος θεώρησε αυτήν την αδειοδότηση «προϊόν πιέσεων από τον εκδότη προς τον κ. Αλεξάκο». Συγκεκριμένα, στην προφορική του ερώτηση, ο τέως Νομάρχης είπε μεταξύ άλλων: «Ο κ. Αλεξάκος έδωσε άδεια πώλησης καπνού εντός αστικής ζώνης σε άτομο με μεγάλη οικονομική επιφάνεια και μάλιστα χωρίς καν να διαθέτει κατάστημα πώλησης. Πιστεύω ότι η κ. Αλεξίου και ο σύζυγός της είναι από τα ισχυρότερα οικονομικά ονόματα στην Καρδίτσα και δεν αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό του κ. Αλεξάκου, κατά τη στιγμή της έγκρισης της άδειας. Στα οχτώ χρόνια της δικής μου θητείας ως Νομάρχης δεν υπέκυψα ποτέ σε πιέσεις, από όπου κι αν προήλθαν αυτές».
Ο κ. Αναγνωστόπουλος υποστήριξε ακόμη ότι η κ. Αλεξίου δεν πληρεί καμία απολύτως προϋπόθεση από αυτές που ζητά η σχετική νομοθεσία. «Κατηγορεί» δηλαδή τον κ. Αλεξάκο ότι παρατύπησε ή εν πάση περιπτώσει δεν ακολούθησε κατά γράμμα την κείμενη νομοθεσία.
Σε άλλο σημείο της συνεδρίασης, ο κ. Αναγνωστόπουλος απάντησε σε ισχυρισμό του νυν Νομάρχη ότι «επί των δικών του ημερών είχαν δοθεί 30 τέτοιες άδειες, ενώ σήμερα επί θητείας Αλεξάκου μόλις 24», λέγοντας πως «μπορεί να δόθηκαν 6 παραπάνω σε οκτώ χρόνια θητείας του απ’ ότι στα τεσσερα χρόνια του κ. Αλεξάκου, αλλά καμία από αυτές δεν ανακλήθηκε ποτέ και καμία δεν προκάλεσε τόσο ντόρο, αφού όλες ήταν νομιμότατες και πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις που θέτει η νομοθεσία».
Να διευκρινίσουμε βεβαίως ότι σήμερα αυτή η συγκεκριμένη άδεια δεν ισχύει. Έχει επισήμως ανακληθεί, με το αιτιολογικό ότι η κ. Αριστέα Αλεξίου δεν λειτούργησε ποτέ το κατάστημα που είχε δηλώσει ως έδρα, ώστε να αδειοδοτηθεί. Το κατάστημα θα λειτουργούσε επί των οδών Καποδιστρίου & Κολοκοτρώνη και θα είχε τη μορφή Μίνι Μάρκετ. Η άδεια ανακλήθηκε στις 25 Ιουνίου 2010, ενώ είχε εκδοθεί τον Αύγουστο του 2008!!!
Η άποψη του νυν Νομάρχη κ. Αλεξάκου στο Ν.Σ.
Ο κ. Αλεξάκος απάντησε άμεσα στο ερώτημα του κ. Αναγνωστόπουλου, λέγοντας ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως παρατυπία ή ακόμα χειρότερα, παρανομία. Όλα έγιναν όπως ακριβώς το προβλέπει ο νόμος. Κάποιος ζήτησε άδεια πώλησης καπνού, κατέθεσε αίτηση, εξετάσαμε τα δικαιολογητικά και βάση αυτών ην εγκρίναμε. Δεν μα ενδιέφερε ποιος έκανε την αίτηση, αν δηλαδή ήταν πλούσιος ή φτωχός. Είχαμε μία αίτηση, είχαμε κάποιες αδιάθετες κι απλά κρίθηκε σκόπιμο να εγκριθεί. Αυτό είναι όλο.
Αργότερα βεβαίως, όταν διαπιστώσαμε ότι το δηλωθέν ως έδρα κατάστημα τύπου Μίνι Μάρκετ δεν λειτούργησε ποτέ, ανακαλέσαμε αμέσως την παραπάνω άδεια, αφού ούτως ή άλλως ήταν ανενεργή. Θεωρώ ότι είναι τουλάχιστον άστοχος όλος αυτός ο θόρυβος».
Τι δήλωσε στην Αλήθεια ο κ. Αλεξάκος
Αναζητήσαμε τον κ. Αλεξάκο για να του θέσουμε κάποια ερωτήματα γύρω από αυτό το θέμα. Ζητήσαμε απλά να μας εξηγήσει την διαδικασία που ακολουθήθηκε από την στιγμή της κατάθεσης της αίτησης, μέχρι και την στιγμή της έγκρισής της.
Ο κ. Αλεξάκος τόνισε ότι «η άδεια για την οποία ξέσπασε όλος αυτός ο θόρυβος, αφορά τις λεγόμενες Ιδιωτικές Άδειες κι όχι τις Άδειες Περιπτέρων. Κάθε χωριό ή πόλη δικαιούται μία άδεια πώλησης καπνού, ανά (περίπου) 400 κατοίκους. Στην Καρδίτσα αυτή η αναλογία επιτρέπει περίπου 88 άδειες. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, θα πρέπει να έχουν δοθεί συνολικά 77 ή 78, άρα θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 10 άδειες αδιάθετες.
Η σύζυγος του κ. Αλεξίου ζήτησε άδεια πώλησης καπνού κι εφόσον υπάρχει αυτό το κενό των 10 αδειών, θεωρήθηκε δόκιμο να εγκριθεί. Δεν υπήρξε καμία πίεση και κυρίως δεν θεωρήθηκε προνόμιο η κοινωνική θέση του συζύγου της. Η αίτηση έγινε από την κ. Αριστέα Αλεξίου και με αυτήν είχαμε να κάνουμε εμείς. Ο σύζυγός της δεν παρενέβη ποτέ στην όλη διαδικασία».
Σε αυτό που ουσιαστικά επέμενε ο κ. Αλεξάκος και ζήτησε να ξεκαθαρίσει μέσα από το ρεπορτάζ μας, ήταν ότι «δεν στερήθηκε κάποιος ανάπηρος πολέμου, πολύτεκνος, ΑμεΑ ή άλλος δικαιούχος την συγκεκριμένη άδεια, για την πάρει η κ. Αλεξίου. Δεν μιλάμε για άδεια περιπτέρου, αλλά για άδεια πώλησης σε χώρο μέσα σε υπάρχων κατάστημα. Εάν το όριο των 88 αδειών είχε ήδη καλυφθεί, δεν θα εγκρινόταν εξ αρχής η άδεια στην κ. Αλεξίου και το κυριότερο, δεν θα αφαιρούνταν ποτέ η άδεια κάποιου άλλου για να δοθεί στην εν λόγω κυρία, επειδή φέρει το επίθετο που φέρει. Με δεδομένο το κενό (περίσσευμα) των 10 άδειών και μόνο την εγκρίναμε. Που και πότε λοιπόν ασκήθηκαν οι υποτιθέμενες πιέσεις από τον εκδότη;»
Όσον αφορά τώρα την μετέπειτα ακύρωση της συγκεκριμένης άδειας, ο κ. Αλεξάκος ξεκαθάρισε ότι «αυτό έγινε διότι το συγκεκριμένο κατάστημα δεν λειτούργησε ποτέ, άρα δεν υπήρχε λόγος να είναι σε ισχύ μια ανενεργή άδεια. Ούτε για να την εγκρίνουμε δεχτήκαμε κάποιου είδους πίεση, ούτε για να την ανακαλέσουμε. Νόμιμα τη δώσαμε, νόμιμα την ακυρώσαμε».
Σχετικά με το χρόνο που μεσολάβησε από την έγκριση ως την ανάκληση, διευκρίνισε ότι «αυτό οφείλετε στο ότι η Νομαρχία δεν έχει μηχανισμό ελέγχου των αδειών. Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η πιθανότητα να υπάρχουν άδειες πώλησης καπνού που παραμένουν ανενεργές, διότι οι κάτοχοί τους έκλεισαν στην πορεία τα καταστήματά τους ή απεβίωσαν, αλλά δεν το δήλωσαν οι οικείοι τους έγκαιρα. Συνήθως το διαπιστώνουμε αρκετό καιρό μετά, με αποτέλεσμα να τις ανακαλούμε».
Τι ισχύει για την έκδοση άδειας πώλησης καπνού
Επειδή μπορεί να θεωρηθεί ότι τόσο ο πρώην Νομάρχης, όσο και ο νυν, εξηγούν το ζήτημα από την δική τους σκοπιά, θεωρήσαμε σκόπιμο να ψάξουμε να βρούμε τι προβλέπει η Ελληνική νομοθεσία για αυτού του τύπου τις άδειες.
Θεωρήσαμε ότι ο πλέον αρμόδιος για να μας δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις της νομοθεσίας, είναι ο κ. Χρήστος Ράντης, ο οποίος είναι Προϊστάμενος του Τομέα Περιπτέρων του Τμήματος Εμπορίου.
Ο κ. Ράντης μας είπε ότι «η αίτηση αδειοδότησης της κ. Αλεξίου για λειτουργία καταστήματος πώλησης καπνού, κατατέθηκε στη Νομαρχία και κατ’ επέκταση στο Τμήμα του, τον Αύγουστο του 2009, μαζί με όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δήλωσε η ίδια, το σημείο πώλησης θα ήταν εντός καταστήματος Μίνι Μάρκετ (ψιλικατζίδικο δηλαδή) επί των οδών Καποδιστρίου και Κολοκοτρώνη. Εφόσον υπήρχε το περιθώριο των δέκα περίπου αδειών, θεωρήθηκε σκόπιμο να εγκριθεί η αίτησή της.
Όταν όμως, με την πάροδο περίπου ενός έτους (ίσως και λίγο λιγότερο) διαπιστώθηκε ότι τέτοιο κατάστημα δεν λειτούργησε ουσιαστικά ποτέ, ακυρώσαμε την πρώτη απόφαση και ανακαλέσαμε την άδεια. Όλη αυτή η διαδικασία είναι σύνηθες φαινόμενο σε όλη τη χώρα κι όχι μόνο στην πόλη μας. Εφόσον αυτός που κάνει την αίτηση πληρεί τις προϋποθέσεις που απαιτεί η νομοθεσία μας, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να εγκρίνουμε την αίτηση. Όπως είμαστε υποχρεωμένοι να ακυρώσουμε κάποια άδεια, όταν διαπιστώνουμε ότι δεν τηρείται η προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία».
Ο κ. Ράντης ξεκαθάρισε ότι «και κατά την εξέταση της αίτησης της κ. Αλεξίου για αδειοδότηση, αλλά και κατά ην ακύρωση της άδειας, τα πάντα ήταν σύννομα. Ορθώς δόθηκε η άδεια αρχικά και ορθώς ακυρώθηκε στην πορεία. Στις λεγόμενες ιδιωτικές άδειες δεν απαιτείται να είναι κάποιος παλιός πολεμιστής ή ΑμεΑ ή κάτι άλλο παρόμοιο. Το κύριο κριτήριο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να μην είναι το νέο κατάστημα δίπλα, απέναντι ή έστω κοντά σε άλλο υπάρχον κατάστημα, για να αποφεύγεται ο ανταγωνισμός. Εννοείται φυσικά πως αν έχουμε δύο αιτήσεις ταυτόχρονα και ο ένας είναι ΑμεΑ ή κάτι σχετικό κι ο άλλος υγιέστατος, θα εγκριθεί ο πρώτος.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση τώρα της κ. Αλεξίου, είχαμε το κενό των δέκα περίπου αδιάθετων αδειών, δεν υπήρχαν εκείνο το διάστημα άλλες αιτήσεις, έτσι κρίθηκε σκόπιμο να δοθεί η έγκριση. Το ότι η κ. Αλεξίου δεν λειτούργησε ποτέ το κατάστημά της από τότε, δεν ήταν δική μας αρμοδιότητα. Αυτός ήταν εξάλλου και ο λόγος που ανακαλέσαμε την άδεια».
Τι μας είπαν για ανάλογες περιπτώσεις από άλλη Νομαρχία της Θεσσαλίας
Για να δούμε αν το όλο σκεπτικό της δικής μας Νομαρχίας είναι σύννομο, θέσαμε τα ίδια ερωτήματα και στο Τμήμα Εμπορίου της Νομαρχίας Μαγνησίας, για να δούμε πως ενεργούν εκεί σε ανάλογες περιπτώσεις. Η αρμόδια υπάλληλος που μιλήσαμε μαζί της, ξεκαθάρισε ότι εάν υπάρχει σε εκκρεμότητα έστω και μία άδεια που δεν γίνεται χρήση της, δεν μπορούν να εγκριθούν νέες.
Δηλαδή η νομοθεσία λέει ρητά ότι εάν κάποιος ιδιώτης καταθέσει αίτηση για άδεια, η Νομαρχία πρέπει πρώτα να ελέγξει εάν υπάρχει κάποια ενεργή άδεια, την οποία ο ιδιοκτήτης της δεν μπορεί να την χειριστεί και να ενημερωθεί αυτός που κάνει την αίτηση. Εάν δεν ενοικιαστεί η υπάρχουσα αχρησιμοποίητη άδεια, δεν εκδίδονται νέες.
Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Έστω ότι κάποιος ηλικιωμένος έχει άδεια περιπτέρου ή «ψιλικατζίδικου» και λόγω ηλικίας αδυνατεί να εργαστεί. Ενημερώνει λοιπόν ότι ψάχνει για ενοικιαστή. Όσο καιρό η άδεια παραμένει αδιάθετη, καμία Νομαρχία της χώρας δεν μπορεί να εκδώσει καινούργια άδεια. Αντιθέτως, είναι υποχρεωμένη να ενημερώσει αυτόν που έκανε την αίτηση ότι υπάρχει κάποια άδεια, ώστε αυτός που κάνει την αίτηση να κινηθεί προς αυτήν την άδεια».
Αποκλειστικά στην περίπτωση των ιδιωτικών αδειών, θα πρέπει αυτός που κάνει την αίτηση να έχει ήδη (προσέξτε: ήδη) κάποιο χώρο όπου λειτουργεί το κατάστημά του, για να στεγάσει το τμήμα πώλησης καπνού. Και δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση στο κατάστημα αυτό να υπάρχουν φαγώσιμα ανακατεμένα με τον καπνό και τα τσιγάρα. Ή το ένα θα υπάρχει ή το άλλο δηλαδή. Και τα δύο ταυτόχρονα στον ίδιο χώρο απαγορεύονται».
Δηλαδή η νομοθεσία λέει ρητά ότι όταν κάποιος καταθέτει αίτηση δεν θα πρέπει α) να υπάρχει εκκρεμή αδιάθετη (ξενοίκιαστη) άδεια και β) τα προϊόντα καπνού δεν θα πρέπει να είναι σε άμεση επαφή με φαγώσιμα (τρόφιμα). Επιπλέον, αυτός ή αυτή που κάνει μια αίτηση, δεν θα πρέπει να έχει κάποια άλλη εργασία και δεν θα πρέπει να είναι ασφαλισμένος/νη σε άλλο ταμείο. Αν δηλαδή δουλεύει ήδη κάπου αλλού ή παίρνει σύνταξη από κάποιο ταμείο (πχ ΙΚΑ) δεν δικαιούται να κάνει αίτηση. Κυρίως όμως θα πρέπει να υπάρχει ήδη το κατάστημα μέσα στο οποίο θα στεγαστεί ο χώρος πώλησης καπνού.
Η ανταπάντηση του κ. Ράντη
Θέσαμε αυτά τα στοιχεία που είπαν από τον Βόλο υπόψιν του κ. Ράντη και τα επιβεβαίωσε εν μέρη. Δηλαδή επιβεβαίωσε το δύο πρώτα θέματα, όχι όμως και το τρίτο που αφορά την ήδη ύπαρξη καταστήματος ως υποχρεωτική, ενώ δήλωσε άγνοια για την οικονομική κατάσταση της κ. Αλεξίου.
Αναλυτικά ο κ. Ράντης υποστήριξε ότι καθ’ όλο το 2009 αλλά και το διάστημα που διανύθηκε μες το 2010, δεν υπήρξαν εκκρεμότητες με ξενοίκιαστες άδειες. Κυρίως την περίοδο που έκανε την αίτηση η κ. Αλεξίου, δεν υπήρξε τέτοιο κώλυμα. Όσον αφορά το 2ο θέμα, η ίδια είχε βεβαιώσει στην αίτησή της ότι τα τσιγάρα θα βρίσκονταν σε ξεχωριστό χώρο και δεν θα είχαν άμεση επαφή με τρόφιμα. Στο τρίτο θέμα όμως διαφώνησε, υποστηρίζοντας ότι «το Τμήμα Εμπορίου δεν έχει καμία υποχρέωση να ελέγξει εάν υπάρχει ή όχι κατάστημα με ενεργή άδεια λειτουργίας κι αν πληρεί τις κτιριακές προϋποθέσεις. Αυτό είναι αρμοδιότητα άλλων φορέων (ΤΕΒΕ, Πολεοδομία, Πυροσβεστική κτλ). Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να ελέγξουμε την αίτηση και μόνο. Τμήμα Εμπορίου είμαστε, όχι Τμήμα Κτιρίων ή κάτι άλλο.
Τέλος, το αν αυτός ή αυτή που κάνει μια αίτηση είναι φτωχός ή πλούσιος, δεν είναι κριτήριο για το Τμήμα Εμπορίου. Δεν έχει περισσότερες να εγκριθεί η αίτηση ενός πλουσίου εις βάρους ενός φτωχού, ακριβώς επειδή είναι πλούσιος. Δεν είναι κριτήριο η οικονομική και κοινωνική θέση κάποιου. Ο νόμος θέτει κάποιες προϋποθέσεις κι αυτές ισχύουν για όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως. Ακόμα και να το θέλαμε κάποια Τμήματα να εγκρίνουμε άδειες κατ’ επιλογήν, ο νόμος είναι συγκεκριμένος και ισχύει εξίσου για όλους».
Ξεκάθαρες απαντήσεις…
Έτσι έχει λοιπόν αυτή η υπόθεση που εδώ και μέρες είναι θέμα συζήτησης στην πόλη της Καρδίτσας. Από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι κάποιοι χαρακτήρισαν την έγκριση της άδειας «σκανδαλώδη». Άλλοι θεώρησαν ότι καλώς εγκρίθηκε. Κάποιοι έκαναν λόγο για «πιέσεις» κάποιου εκδότη προς τον Νομάρχη. Το τι πραγματικά συνέβη στην υπόθεση το αφήνουμε στην κρίση σας.
Να διευκρινίσουμε ότι το όνομα της αιτούντος κυρίας Αριστέας Αλεξίου αναφέρθηκε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο από τον πρώην Νομάρχη κ. Αναγνωστόπουλο, κάτι που άκουσαν και όλοι όσοι παρακολουθούν το Νομαρχιακό Συμβούλιο, είτε ζωντανά, είτε μέσω του Ίντερνετ.
Εμείς έχουμε στη διάθεσή μας το βίντεο από αυτήν την συνεδρίαση και συγκεκριμένα, το τμήμα που αφορά το ζήτημα της συγκεκριμένη ερώτηση του κ. Αναγνωστόπουλου.
Αυτό που κρατάμε από την υπόθεση αυτή, είναι ότι καλά θα κάνουν οι αιρετοί να είναι λιγότερο ενδοτικοί σε πιέσεις, ακόμη και ανθρώπων που έχουν στα χέρια τους την δύναμη του τύπου.
.JPG)
.JPG)
