Σχολιάζει ο Γιώργος Αμβροσίου
Σήμερα όλοι γιορτάζουμε την επέτειο της επανάστασης του 1821. Στα σχολεία ακούμε να μιλάνε για την μεγάλη αυτή εξέγερση των υποδουλωμένων Ελλήνων που με τα λίγα μέσα που κατάφεραν να αποκτήσουν, τα έβαλαν με τους Τούρκους και κατάφεραν σιγά – σιγά να απελευθερώσουν την Ελλάδα μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς. Όμως, στον αγώνα αυτό κάποιοι ξεχώρισαν. Διότι αν δεν υπήρχε Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Μαυρομιχάλης, Διάκος, Μπουμπουλίνα, Ανδρούτσος, Κατσαντώνης και πολλοί άλλοι, δεν θα υπήρχε αγώνας, δεν θα υπήρχε ελευθερία. Όμως, ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι που μέσα σε ένα τοπίο που όπως λέει ο ποιητής, «τα’ άσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», όρθωσαν το ανάστημά τους και κατάφεραν να εξεγείρουν και τους υπόλοιπους Έλληνες, να συγκροτήσουν στρατούς και να δώσουν τις μεγάλες νικηφόρες μάχες που οδήγησαν στην τελική επικράτηση; Η απάντηση είναι απλή. Ήταν άνθρωποι που ποτέ δεν έσκυψαν το κεφάλι. Άνθρωποι που γεννήθηκαν για να ζουν ελεύθεροι, άνθρωποι ασυμβίβαστοι. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι θα μπορούσαν να σηκώσουν ένα τόσο βαρύ φορτίο στις πλάτες τους.
Σήμερα δεν έχουμε πόλεμο. Δεν πολεμάμε με κάποια άλλη χώρα που ήρθε να μας κατακτήσει. Όμως, καθημερινά δίνουμε πολλές μάχες και σκοπό έχουμε να κερδίσουμε τον μεγάλο πόλεμο που είναι η αξιοπρεπή διαβίωση μέσα σε ένα τοπίο που θα υπάρχει σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ελευθερία και της σκέψης, της έκφρασης, το δικαίωμα στο επιχειρείν, την εργασία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ίδια την δημοκρατία. Μέσα σε αυτό το τοπίο που ενώ οι περισσότεροι προσπαθούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, υπάρχουν και άλλοι που κάνουν ότι είναι δυνατόν για να ζήσουν εις βάρος των άλλων. Ότι δηλαδή έκαναν και οι Τούρκοι στα 400 χρόνια σκλαβιάς. Μήπως σήμερα ζούμε μια ιδιότυπη σκλαβιά και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει; Έτσι, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που συμβαίνουν, έχουμε ανάγκη από σύγχρονους ήρωες. Ποιος είναι ο ήρωας σήμερα. Είναι ο δημιουργικός, ο χαρούμενος και ασυμβίβαστος πολίτης. Θα σας φέρω μερικά παραδείγματα για να καταλάβετε τι εννοώ.
Μαρίνος Αντύπας
Μαρίνος Αντύπας: Γεννήθηκε στο χωριό Φερεντινάτα της περιοχής Πυλάρου στην Κεφαλονιά το 1872 από μικροαστούς γονείς. Αποφοίτησε το 1897 από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν υπέρμαχος των λαϊκών ελευθεριών και των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, κυρίως των ανθρώπων του μόχθου. Αγωνίστηκε σ'όλη του τη ζωή για την αφύπνιση του λαού, και μάλιστα των αγροτικών και εργατικών τάξεων. Ο Μ. Αντύπας διατρέχει τα χωριά του Θεσσαλικού κάμπου και κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι αρχές του 1907. Οι τσιφλικάδες της Θεσσαλίας, βλέποντας πως με κανένα μέσο δεν μπορούν να τον κάμψουν, αποφασίζουν τη δολοφονία του στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας. Ηθικός αυτουργός, ο Ιω. Κυριακός. Οι τελευταίες λέξεις του Μαρίνου Αντύπα ήταν: "Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία". Η δολοφονία του προκαλεί λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα.
Δημήτριος Μπούσδρας
Δημήτριος Μπούσδρας: Από τους πρωτεργάτες της αγροτικής εξέργεσης στη Θεσσαλία, γεννήθηκε στην Παραπράσταινα της Καρδίτσας το 1892 και πέθανε στην Καρδίτσα το 1958. Το όνομα του συνδέθηκε στενά με το Αγροτικό Ζήτημα. Υπήρξε ο εμψυχωτής και ενσαρκωτής της Αγροτικής Ιδέας. Το 1909 ιδρύεται ο Γεωργικός Πεδινός Σύνδεσμος της Καρδίτσης. Πρόεδρός του ήταν ο Δημήτριος Μπούσδρας, ένας νεαρός δικηγόρος και μετέπειτα βουλευτής. Ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος συγκέντρωσε και μορφοποίησε μεθοδικά τις αγροτικές κινητοποιήσεις ώστε να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αναμείχθηκε από νωρίς στην πολιτική και ίδρυσε το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος με το οποίο εκλέχτηκε ανεξαρτήτως Βουλευτής των Τρικάλων και της Επαρχίας Καρδίτσας. Ο Δημ. Μπούσδρας εκπροσώπησε επάξιως το λαό της Δυτ. Θεσσαλίας για συνεχή 24 χρόνια.
Άρης Βελουχιώτης
Άρης Βελουχιώτης: Το πραγματικό του όνομα ήταν Θανάσης Κλάρας. Ηγετική μορφή της Εθνικής Αντίστασης κατά την περίοδο της γερμανοϊταλικής κατοχής της Ελλάδας, υποστράτηγος του ΕΛΑΣ και σημαντικό στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα από τους πιο επίμονους υπέρμαχους για τον αντιστασιακό αγώνα και την ελεύθερη διενέργεια δημοψηφίσματος μετά την απελευθέρωση που θα αποφάσιζε για την επιστροφή του βασιλιά και τον τύπο του πολιτεύματος. Μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, άρχισε την παράνομη αντιστασιακή δράση του και τον Φεβρουάριο του 1942 είχε συγκροτήσει ένοπλη ομάδα από 15 άνδρες και άρχισε τον αγώνα από το χωριό Δομνίστα της Ευρυτανίας. Με την αύξηση της δύναμης του ΕΛΑΣ ο Βελουχιώτης ανέλαβε ηγετική θέση και η φήμη του εδραιώθηκε μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου τη νύχτα 25-26 Νοεμβρίου 1942, που πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία ανταρτικών ομάδων του ΕΛΑΣ υπό τον Βελουχιώτη, του ΕΔΕΣ υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα και Άγγλων αξιωματικών. Στις 16 Ιουνίου 1945 ο Βελουχιώτης είχε κυκλωθεί στη Μεσούντα του Αχελώου από ομάδες της Εθνοφυλακής που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν και την ημέρα εκείνη προτίμησε να τερματίσει τη ζωή του.
Γρηγόρης Λαμπράκης
Γρηγόρης Λαμπράκης: Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες. Ο άνθρωπος που το βράδυ της 22 Μαΐου 1963 σε εκδήλωση που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» έπεσε θύμα δολοφονίας από πλήθος παρακρατικών και αστυνομικών με πολιτικά. Είναι ένας σύγχρονος ήρωας.
Αλέξανδρος Παναγούλης
Αλέξανδρος Παναγούλης: Υπήρξε πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Παγκόσμια γνωστός, ιδιαίτερα για την θαρραλέα του πράξη, την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.) σχεδιάζει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου την 13η Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα. Αποτυγχάνει και συλλαμβάνεται. Όπως σημειώνει η Οριάνα Φαλάτσι στην συνέντευξη της με τον Αλέξανδρο Παναγούλη μετά την απελευθέρωση του, η πράξη του ήταν μια πολιτική πράξη εναντίον της δικτατορίας. Η Φαλάτσι αναφέρει τον Α. Παναγούλη ως εξής: Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο. Σκοτώνεται την πρωτομαγιά του 1976 σε ηλικία 38 ετών κατόπιν τροχαίου ατυχήματος στην λεωφόρο Βουλιαγμένης (το αυτοκίνητό του πήγε και έπεσε σέ υπόγειο κατάστημα επι τής λεωφόρου κάθετα στην πορεία), λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Ένας ακόμη σύγχρονος ήρωας.
Αγωνιστές του Πολυτεχνείου
Αγωνιστές του Πολυτεχνείου: Τα παιδιά που με τους αγώνες τους δημιούργησαν το έπος του Πολυτεχνείου είναι σύγχρονοι ήρωες. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973 έδωσε την χαριστική βολή στην χούντα των συνταγματαρχών. Ο αγώνας των φοιτητών που ξεκίνησε από την αρχή του 1973 και εξέδρασε με διάφορες μορφές πάλης την λαϊκή αγανάκτηση ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα όπως η κατάληψη της Νομικής, το Φλεβάρη του 1973, η διαδήλωση στις 4 Νοέμβρη 1973, με αφορμή το μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου, όπου έγιναν και συλλήψεις αλλά και η διαδήλωση 3.000 φοιτητών για συμπαράσταση στους συλληφθέντες στις 8 Νοέμβρη, ολοκληρώθηκε στις 17 Νοέμβρη 1973 ολοκληρώθηκε με την είσοδο του τανκ στον χώρο του Πολυτεχνείου. Ο κόσμος αγανακτεί και η χούντα τελικά θα πέσει. Οι σύγχρονοι αυτοί ήρωες, έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους για να έχουμε στην χώρα μας δημοκρατία.
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία θα μπορούσαμε να βρούμε και πολλούς άλλους σύγχρονους ήρωες. Όμως, θα σταθώ σε κάτι τελευταίο. Σύγχρονοι ήρωες υπάρχουν δίπλα μας. Άνθρωποι που αγωνίζονται κόντρα στο κατεστημένο. Ίσως να μην χρειαστεί να δώσουν τη ζωή τους για να τους αναγνωρίσουμε τις καθημερινές τους θυσίες. Όμως, στους ανθρώπους αυτούς χρωστάμε πολλά. Και οφείλουμε να αναγνωρίζουμε όσα μας προσφέρουν. Ας σταματήσουμε να χαρακτηρίζουμε τους ασυμβίβαστους ανθρώπους τρελούς. Διότι και τον Κολοκοτρώνη όταν άρχισε την επανάσταση, οι Τούρκοι τρελό τον αποκαλούσαν.
Σήμερα όλοι γιορτάζουμε την επέτειο της επανάστασης του 1821. Στα σχολεία ακούμε να μιλάνε για την μεγάλη αυτή εξέγερση των υποδουλωμένων Ελλήνων που με τα λίγα μέσα που κατάφεραν να αποκτήσουν, τα έβαλαν με τους Τούρκους και κατάφεραν σιγά – σιγά να απελευθερώσουν την Ελλάδα μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς. Όμως, στον αγώνα αυτό κάποιοι ξεχώρισαν. Διότι αν δεν υπήρχε Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Μαυρομιχάλης, Διάκος, Μπουμπουλίνα, Ανδρούτσος, Κατσαντώνης και πολλοί άλλοι, δεν θα υπήρχε αγώνας, δεν θα υπήρχε ελευθερία. Όμως, ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι που μέσα σε ένα τοπίο που όπως λέει ο ποιητής, «τα’ άσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», όρθωσαν το ανάστημά τους και κατάφεραν να εξεγείρουν και τους υπόλοιπους Έλληνες, να συγκροτήσουν στρατούς και να δώσουν τις μεγάλες νικηφόρες μάχες που οδήγησαν στην τελική επικράτηση; Η απάντηση είναι απλή. Ήταν άνθρωποι που ποτέ δεν έσκυψαν το κεφάλι. Άνθρωποι που γεννήθηκαν για να ζουν ελεύθεροι, άνθρωποι ασυμβίβαστοι. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι θα μπορούσαν να σηκώσουν ένα τόσο βαρύ φορτίο στις πλάτες τους.
Σήμερα δεν έχουμε πόλεμο. Δεν πολεμάμε με κάποια άλλη χώρα που ήρθε να μας κατακτήσει. Όμως, καθημερινά δίνουμε πολλές μάχες και σκοπό έχουμε να κερδίσουμε τον μεγάλο πόλεμο που είναι η αξιοπρεπή διαβίωση μέσα σε ένα τοπίο που θα υπάρχει σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ελευθερία και της σκέψης, της έκφρασης, το δικαίωμα στο επιχειρείν, την εργασία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ίδια την δημοκρατία. Μέσα σε αυτό το τοπίο που ενώ οι περισσότεροι προσπαθούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, υπάρχουν και άλλοι που κάνουν ότι είναι δυνατόν για να ζήσουν εις βάρος των άλλων. Ότι δηλαδή έκαναν και οι Τούρκοι στα 400 χρόνια σκλαβιάς. Μήπως σήμερα ζούμε μια ιδιότυπη σκλαβιά και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει; Έτσι, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που συμβαίνουν, έχουμε ανάγκη από σύγχρονους ήρωες. Ποιος είναι ο ήρωας σήμερα. Είναι ο δημιουργικός, ο χαρούμενος και ασυμβίβαστος πολίτης. Θα σας φέρω μερικά παραδείγματα για να καταλάβετε τι εννοώ.
Μαρίνος Αντύπας
Μαρίνος Αντύπας: Γεννήθηκε στο χωριό Φερεντινάτα της περιοχής Πυλάρου στην Κεφαλονιά το 1872 από μικροαστούς γονείς. Αποφοίτησε το 1897 από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν υπέρμαχος των λαϊκών ελευθεριών και των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, κυρίως των ανθρώπων του μόχθου. Αγωνίστηκε σ'όλη του τη ζωή για την αφύπνιση του λαού, και μάλιστα των αγροτικών και εργατικών τάξεων. Ο Μ. Αντύπας διατρέχει τα χωριά του Θεσσαλικού κάμπου και κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι αρχές του 1907. Οι τσιφλικάδες της Θεσσαλίας, βλέποντας πως με κανένα μέσο δεν μπορούν να τον κάμψουν, αποφασίζουν τη δολοφονία του στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας. Ηθικός αυτουργός, ο Ιω. Κυριακός. Οι τελευταίες λέξεις του Μαρίνου Αντύπα ήταν: "Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία". Η δολοφονία του προκαλεί λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα.
Δημήτριος Μπούσδρας
Δημήτριος Μπούσδρας: Από τους πρωτεργάτες της αγροτικής εξέργεσης στη Θεσσαλία, γεννήθηκε στην Παραπράσταινα της Καρδίτσας το 1892 και πέθανε στην Καρδίτσα το 1958. Το όνομα του συνδέθηκε στενά με το Αγροτικό Ζήτημα. Υπήρξε ο εμψυχωτής και ενσαρκωτής της Αγροτικής Ιδέας. Το 1909 ιδρύεται ο Γεωργικός Πεδινός Σύνδεσμος της Καρδίτσης. Πρόεδρός του ήταν ο Δημήτριος Μπούσδρας, ένας νεαρός δικηγόρος και μετέπειτα βουλευτής. Ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος συγκέντρωσε και μορφοποίησε μεθοδικά τις αγροτικές κινητοποιήσεις ώστε να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αναμείχθηκε από νωρίς στην πολιτική και ίδρυσε το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος με το οποίο εκλέχτηκε ανεξαρτήτως Βουλευτής των Τρικάλων και της Επαρχίας Καρδίτσας. Ο Δημ. Μπούσδρας εκπροσώπησε επάξιως το λαό της Δυτ. Θεσσαλίας για συνεχή 24 χρόνια.
Άρης Βελουχιώτης
Άρης Βελουχιώτης: Το πραγματικό του όνομα ήταν Θανάσης Κλάρας. Ηγετική μορφή της Εθνικής Αντίστασης κατά την περίοδο της γερμανοϊταλικής κατοχής της Ελλάδας, υποστράτηγος του ΕΛΑΣ και σημαντικό στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα από τους πιο επίμονους υπέρμαχους για τον αντιστασιακό αγώνα και την ελεύθερη διενέργεια δημοψηφίσματος μετά την απελευθέρωση που θα αποφάσιζε για την επιστροφή του βασιλιά και τον τύπο του πολιτεύματος. Μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, άρχισε την παράνομη αντιστασιακή δράση του και τον Φεβρουάριο του 1942 είχε συγκροτήσει ένοπλη ομάδα από 15 άνδρες και άρχισε τον αγώνα από το χωριό Δομνίστα της Ευρυτανίας. Με την αύξηση της δύναμης του ΕΛΑΣ ο Βελουχιώτης ανέλαβε ηγετική θέση και η φήμη του εδραιώθηκε μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου τη νύχτα 25-26 Νοεμβρίου 1942, που πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία ανταρτικών ομάδων του ΕΛΑΣ υπό τον Βελουχιώτη, του ΕΔΕΣ υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα και Άγγλων αξιωματικών. Στις 16 Ιουνίου 1945 ο Βελουχιώτης είχε κυκλωθεί στη Μεσούντα του Αχελώου από ομάδες της Εθνοφυλακής που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν και την ημέρα εκείνη προτίμησε να τερματίσει τη ζωή του.
Γρηγόρης Λαμπράκης
Γρηγόρης Λαμπράκης: Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες. Ο άνθρωπος που το βράδυ της 22 Μαΐου 1963 σε εκδήλωση που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» έπεσε θύμα δολοφονίας από πλήθος παρακρατικών και αστυνομικών με πολιτικά. Είναι ένας σύγχρονος ήρωας.
Αλέξανδρος Παναγούλης
Αλέξανδρος Παναγούλης: Υπήρξε πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Παγκόσμια γνωστός, ιδιαίτερα για την θαρραλέα του πράξη, την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.) σχεδιάζει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου την 13η Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα. Αποτυγχάνει και συλλαμβάνεται. Όπως σημειώνει η Οριάνα Φαλάτσι στην συνέντευξη της με τον Αλέξανδρο Παναγούλη μετά την απελευθέρωση του, η πράξη του ήταν μια πολιτική πράξη εναντίον της δικτατορίας. Η Φαλάτσι αναφέρει τον Α. Παναγούλη ως εξής: Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο. Σκοτώνεται την πρωτομαγιά του 1976 σε ηλικία 38 ετών κατόπιν τροχαίου ατυχήματος στην λεωφόρο Βουλιαγμένης (το αυτοκίνητό του πήγε και έπεσε σέ υπόγειο κατάστημα επι τής λεωφόρου κάθετα στην πορεία), λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Ένας ακόμη σύγχρονος ήρωας.
Αγωνιστές του Πολυτεχνείου
Αγωνιστές του Πολυτεχνείου: Τα παιδιά που με τους αγώνες τους δημιούργησαν το έπος του Πολυτεχνείου είναι σύγχρονοι ήρωες. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973 έδωσε την χαριστική βολή στην χούντα των συνταγματαρχών. Ο αγώνας των φοιτητών που ξεκίνησε από την αρχή του 1973 και εξέδρασε με διάφορες μορφές πάλης την λαϊκή αγανάκτηση ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα όπως η κατάληψη της Νομικής, το Φλεβάρη του 1973, η διαδήλωση στις 4 Νοέμβρη 1973, με αφορμή το μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου, όπου έγιναν και συλλήψεις αλλά και η διαδήλωση 3.000 φοιτητών για συμπαράσταση στους συλληφθέντες στις 8 Νοέμβρη, ολοκληρώθηκε στις 17 Νοέμβρη 1973 ολοκληρώθηκε με την είσοδο του τανκ στον χώρο του Πολυτεχνείου. Ο κόσμος αγανακτεί και η χούντα τελικά θα πέσει. Οι σύγχρονοι αυτοί ήρωες, έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους για να έχουμε στην χώρα μας δημοκρατία.
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία θα μπορούσαμε να βρούμε και πολλούς άλλους σύγχρονους ήρωες. Όμως, θα σταθώ σε κάτι τελευταίο. Σύγχρονοι ήρωες υπάρχουν δίπλα μας. Άνθρωποι που αγωνίζονται κόντρα στο κατεστημένο. Ίσως να μην χρειαστεί να δώσουν τη ζωή τους για να τους αναγνωρίσουμε τις καθημερινές τους θυσίες. Όμως, στους ανθρώπους αυτούς χρωστάμε πολλά. Και οφείλουμε να αναγνωρίζουμε όσα μας προσφέρουν. Ας σταματήσουμε να χαρακτηρίζουμε τους ασυμβίβαστους ανθρώπους τρελούς. Διότι και τον Κολοκοτρώνη όταν άρχισε την επανάσταση, οι Τούρκοι τρελό τον αποκαλούσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου