Ένα παράδειγμα για το πώς εννοούμε την παιδεία των παιδιών μας: το ηλεκτρονικό βιβλίο1. «Πόσο νομίζετε ότι κοστίζουν όλα τα βιβλία που διανέμουμε δωρεάν σε μαθητές και φοιτητές. Τι θα λέγατε αν μπορούσαμε να χωρέσουμε όλα αυτά τα βιβλία σε ένα που να χωράει μάλιστα στην τσέπη του μαθητή και χίλια ακόμα; Αυτό το βιβλίο το κρατώ στο χέρι μου. Είναι βιβλίο ηλεκτρονικό. Με αυτό ο μαθητής δε θα έχει μόνο τα βιβλία του. Μέσα από το Διαδίκτυο θα έχει πρόσβαση σε μία δική του παγκόσμια βιβλιοθήκη…»
2. «Όταν ο μαθητής θα έχει πρόσβαση στην πνευματική περιουσία ολόκληρης της ανθρωπότητας -διότι αυτό θα είναι αύριο το σχολείο- δεν θα του ζητάμε αποστήθιση. Θα είναι τρελό. Θα του ζητάμε κριτική δυνατότητα να ξέρει να επιλέγει απ’ όλες τις πηγές την καλύτερη δυνατή λύση για το πρόβλημά του.
Έτσι το σχολείο θα μετατραπεί σε κέντρο επεξεργασίας λύσεων και όχι αναπαραγωγής στείρας πληροφορίας. Το σχολείο θα είναι μαθητοκεντρικό, διότι θα κινείται από τα ενδιαφέροντα, τα ταλέντα, τις εργασίες και πρωτοβουλίες των μαθητών.
Ο καθηγητής θα κάνει πολύ πιο ουσιαστικό έργο, δημιουργικό έργο. Θα καθοδηγεί μέσα από τη διαλογική συζήτηση τον νέο στην πορεία του για την Ιθάκη.
Το κεντρικό Υπουργείο, μέσω άμεσης επαφής με το Διαδίκτυο, θα έχει πολύ καλύτερη εικόνακαθημερινή του επιπέδου κάθε μαθητή, των σχολείων και της ύλης».3. «Κι αν αυτά κύριοι συνάδελφοι σας φαντάζουν επιστημονική φαντασία, ρωτήστε έναν νέο της ηλικίας του Αλέξανδρου που δολοφονήθηκε στα Εξάρχεια και θα καταλάβετε πόσο κοντά αυτά είναι στη δική τους πραγματικότητα και πόσο μακριά είναι το σημερινό ελληνικό σχολείο από τα παιδιά. Γι’ αυτό αισθάνονται και αποξενωμένα».
Γ.Α . Παπανδρέου ΠΑΣΟΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου