Σχολιάζει ο Γιώργος ΑμβροσίουΆκουγα προχθές στο Mega τον πρώην υπουργό Γιώργο Βουλγαράκη να προσπαθεί να επανέλθει στο παιγνίδι εν’ όψη εκλογών που φημολογείται ότι θα γίνουν και από τα όσα είπε έμεινα με ανοικτό το στόμα. Με κάθε τρόπο προσπαθούσε να μας πείσει ότι τα 50 ακίνητα που είχε πει ότι έχει για τα παιδιά τους πρέπει να τα ξεχάσουμε και να τον ψηφίσουμε ξανά. Και κάπου εκεί πέταξε και το δέκα το καλό!!! Ιδού λοιπόν τι είπε: «Εάν μου πει ο Κώστας Καραμανλής να αυτομαστιγωθώ στην πλατεία Συντάγματος για το καλό της παράταξης θα το κάνω»!!!
Πρόκειται για μια πρωτάκουστη δήλωση που αν μη τι άλλο δείχνει την απόγνωση στην οποία βρίσκεται ένας άνθρωπος που ενώ έκανε όνειρα ακόμη και για αρχηγός του κόμματος μετά την αποχώρηση του Καραμανλή, κινδυνεύει πλέον να βρεθεί και εκτός των ψηφοδελτίων και φυσικά εκτός βουλής. Δεν μπορεί να αντέξει στην ιδέα ότι δεν θα είναι βουλευτής. Τι να κάνει άλλο ο άνθρωπος; Από την εποχή που τελείωσε τις σπουδές του όπου σπούδασε Οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Πειραιά, ασχολήθηκε με την πολιτική και τίποτε άλλο.
Διαβάζω στο βιογραφικό του. Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1959, άραγε σήμερα είναι 50 ετών. Εκλέγεται βουλευτής από το 1989 και σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Δηλαδή, από τα 50 χρόνια της ζωής του, τα 20 τα έχει περάσει στη βουλή. Από μικρός, έχει θητεία στο μαθητικό και φοιτητικό συνδικαλισμό καθώς και στη νεολαία της Νέας Δημοκρατίας (υπήρξε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ 1987-1989). Από το 1985 είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, οπού έχει διατελέσει Γραμματέας Συνδικαλισμού (1993- 1996), Τομεάρχης Μορφωτικών Υποθέσεων ( 1999- 2000) και Τομεάρχης Ανάπτυξης (2000- 2001). Διατέλεσε Υφυπουργός Περιβάλλοντος στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενώ από το Μάρτιο του 2004 ως και τον Φεβρουάριο του 2006 υπήρξε Υπουργός Δημόσιας Τάξης. Στη συνέχεια ορκίσθηκε Υπουργός Πολιτισμού (Φεβρουάριος 2006 - Σεπτέμβριος 2007) και Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (Σεπτέμβριος 2007 - Σεπτέμβριος 2008). Ένας άνθρωπος που δεν έχει εργαστεί ποτέ, έχει σήμερα μια τεράστια περιουσία και φτάνει στο σημείο του εξευτελισμού για να μην χάσει την βουλευτική του έδρα. Άδικο έχουν οι γελοιογράφοι που του έχουν κάνει άπειρα σκίτσα και κολλάζ;
Όμως, μακάρι να ήταν μόνο ο Βουλγαράκης. Ξέρετε πόσους Βουλγαράκηδες έχουμε στη βουλή; Δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες. Άνθρωποι που έχουν κάνει επάγγελμα την πολιτική και δεν μας καταλαβαίνουν και καθόλου. Μας κάνουν λίγο πριν τις εκλογές να νιώθουμε σπουδαίοι λέγοντας μας διάφορες γαλιφιές και εμείς τα κοροΐδα τσιμπάμε. Παθαίνουμε σαν τον βλάχο που πήγες στο γραφείο του υπουργού και του είπαν ότι ο υπουργός δεν μπορεί να τον δει γιατί συσκέπτεται και αυτός απάντησε. «Άμα μη σκέπτεται δεν θέλω τίποτε άλλο, να του πεις χαιρετίσματα» και έφυγε ικανοποιημένος. Μα πόσο κοροΐδα είμαστε τελικά που δεν παίρνουμε μια βρεγμένη σανίδα να τους κάνουμε τον πισινό μαύρο ορισμένους.
Πρόκειται για μια πρωτάκουστη δήλωση που αν μη τι άλλο δείχνει την απόγνωση στην οποία βρίσκεται ένας άνθρωπος που ενώ έκανε όνειρα ακόμη και για αρχηγός του κόμματος μετά την αποχώρηση του Καραμανλή, κινδυνεύει πλέον να βρεθεί και εκτός των ψηφοδελτίων και φυσικά εκτός βουλής. Δεν μπορεί να αντέξει στην ιδέα ότι δεν θα είναι βουλευτής. Τι να κάνει άλλο ο άνθρωπος; Από την εποχή που τελείωσε τις σπουδές του όπου σπούδασε Οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Πειραιά, ασχολήθηκε με την πολιτική και τίποτε άλλο.
Διαβάζω στο βιογραφικό του. Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1959, άραγε σήμερα είναι 50 ετών. Εκλέγεται βουλευτής από το 1989 και σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Δηλαδή, από τα 50 χρόνια της ζωής του, τα 20 τα έχει περάσει στη βουλή. Από μικρός, έχει θητεία στο μαθητικό και φοιτητικό συνδικαλισμό καθώς και στη νεολαία της Νέας Δημοκρατίας (υπήρξε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ 1987-1989). Από το 1985 είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, οπού έχει διατελέσει Γραμματέας Συνδικαλισμού (1993- 1996), Τομεάρχης Μορφωτικών Υποθέσεων ( 1999- 2000) και Τομεάρχης Ανάπτυξης (2000- 2001). Διατέλεσε Υφυπουργός Περιβάλλοντος στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενώ από το Μάρτιο του 2004 ως και τον Φεβρουάριο του 2006 υπήρξε Υπουργός Δημόσιας Τάξης. Στη συνέχεια ορκίσθηκε Υπουργός Πολιτισμού (Φεβρουάριος 2006 - Σεπτέμβριος 2007) και Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (Σεπτέμβριος 2007 - Σεπτέμβριος 2008). Ένας άνθρωπος που δεν έχει εργαστεί ποτέ, έχει σήμερα μια τεράστια περιουσία και φτάνει στο σημείο του εξευτελισμού για να μην χάσει την βουλευτική του έδρα. Άδικο έχουν οι γελοιογράφοι που του έχουν κάνει άπειρα σκίτσα και κολλάζ;
Όμως, μακάρι να ήταν μόνο ο Βουλγαράκης. Ξέρετε πόσους Βουλγαράκηδες έχουμε στη βουλή; Δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες. Άνθρωποι που έχουν κάνει επάγγελμα την πολιτική και δεν μας καταλαβαίνουν και καθόλου. Μας κάνουν λίγο πριν τις εκλογές να νιώθουμε σπουδαίοι λέγοντας μας διάφορες γαλιφιές και εμείς τα κοροΐδα τσιμπάμε. Παθαίνουμε σαν τον βλάχο που πήγες στο γραφείο του υπουργού και του είπαν ότι ο υπουργός δεν μπορεί να τον δει γιατί συσκέπτεται και αυτός απάντησε. «Άμα μη σκέπτεται δεν θέλω τίποτε άλλο, να του πεις χαιρετίσματα» και έφυγε ικανοποιημένος. Μα πόσο κοροΐδα είμαστε τελικά που δεν παίρνουμε μια βρεγμένη σανίδα να τους κάνουμε τον πισινό μαύρο ορισμένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου