Το τρίτο ανέκδοτο

Του Ντίνου Χρ. Ρόβλια, Βουλευτή Καρδίτσας,
μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ

Ο κ. Καραμανλής ξεκίνησε την πρωθυπουργική του καριέρα μ’ ένα ανέκδοτο εξαιρετικά μελετημένο. Το πρώτο ανέκδοτο Καραμανλή ήταν «η επανίδρυση του κράτους». Όταν η πολιτική αυτή φούσκα έσκασε με εκκωφαντικό θόρυβο, μας παρουσίασε το δεύτερο ανέκδοτό του υπό τον τίτλο «μεταρρυθμίσεις». Το δεύτερο ανέκδοτο συνοδεύτηκε μάλιστα από το σενάριο του «μεταρρυθμιστή πρωθυπουργού». Οι πολίτες έψαχναν για καιρό να βρουν τις μεταρρυθμίσεις και τον «μεταρρυθμιστή πρωθυπουργό», επί ματαίω. Ο καιρός περνούσε χωρίς αποτέλεσμα, η Ν.Δ. άρχισε να καταρρέει και οι ανάγκες της συγκυρίας οδήγησαν τον κ. Καραμανλή στο τρίτο ανέκδοτο υπό τον τίτλο «συναίνεση». Είναι το χειρότερο, το πιο κρύο και – απ’ ότι φαίνεται – το τελευταίο ανέκδοτο του κ. πρωθυπουργού.

Αποδείχτηκε ότι η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν η κυβέρνηση των επικοινωνιολόγων και της εικονικής πραγματικότητας: ουσία μηδέν, αποτέλεσμα κάτω του μηδενός, συναίσθηση ευθύνης καμία. Έτσι ξανά τώρα, τις τελευταίες ημέρες τους, ακόμη και υπό το βάρος της οικονομικής καταστροφής του τόπου και των σκανδάλων τους, προσπαθούν και πάλι με επικοινωνιακά κόλπα να ανακόψουν τον ρυθμό της κατάρρευσής τους. Ανακάλυψαν λοιπόν την … συναίνεση. Αναζητούν δηλαδή συνενόχους στα πολιτικά τους ατοπήματα και συνεταίρους στην αποτυχία τους.

Συναίνεση για αντικοινωνικές πολιτικές δεν θα έχει ο κ. Καραμανλής. Αν πραγματικά επιθυμεί τη συναίνεση ας προτείνει φορολόγηση του πλούτου, ας προτείνει την διοχέτευση των 28 δις ευρώ από τις Τράπεζες στην αγορά, ας προτείνει γενναία αύξηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, ας προτείνει φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

Η κυβέρνηση της απογραφής, των δομημένων ομολόγων και του Βατοπεδίου δεν νομιμοποιείται να εγκαλεί το ΠΑΣΟΚ για έλλειψη διάθεσης συναίνεσης. Ο πρωθυπουργός ο ίδιος ήταν αυτός που αρνήθηκε τη συναίνεση που πρότεινε ο Γιώργος Παπανδρέου για τη διαφάνεια, την αντιμετώπιση της διαφθοράς, την αποκατάσταση των καμένων περιοχών, την αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Αρνήθηκε ακόμη και να συζητήσει τις συγκεκριμένες και αναλυτικές προτάσεις του ΠΑΣΟΚ διότι τότε αισθανόταν ισχυρός και ήταν υπερόπτης και αλλαζών.

Κανένας δεν μπορεί πια να γελάσει με το τρίτο ανέκδοτο Καραμανλή. Τα προβλήματα που αφήνει πίσω του είναι τόσο μεγάλα ώστε μόνο η περίσκεψη και η ευθύνη περισσεύουν. Η χώρα έχει ανάγκη από κυβέρνηση και όχι από ανέκδοτα.